Thrasybulus
ch. 1
Thr.1.1
Thrasybulus, Lyci filius, Atheniensis. si per se
virtus sine fortuna ponderanda est, dubito an hunc
primum omnium ponam. illud sine dubio: neminem
huic praefero fide, constantia, magnitudine animi, in
patriam amore.
Thr.1.2
nam quod multi voluerunt paucique
potuerunt, ab uno tyranno patriam liberare, huic contigit ut a triginta oppressam tyrannis e servitute in
libertatem vindicaret.
Thr.1.3
sed nescio quo modo, cum eum
nemo anteiret his virtutibus, multi nobilitate praecucurrerunt. primum Peloponnesio bello multa hic
sine Alcibiade gessit, ille nullam rem sine hoc: quae
ille universa naturali quodam bono fecit lucri.
Thr.1.4
sed illa tamen omnia communia imperatoribus cum militibus et fortuna, quod in proelii concursu abit res a
consilio ad vices rerum virtutemque pugnantium. itaque iure suo nonnulla ab imperatore miles, plurima
vero fortuna vindicat seque his plus valuisse vere
potest praedicare.
Thr.1.5
verum illud magnificentissimum
factum proprium est Thrasybuli. nam cum triginta
tyranni praepositi a Lacedaemoniis servitute oppressas tenerent Athenas, plurimos cives, quibus in bello
parserat fortuna, partim patria expulissent partim
interfecissent, plurimorum bona publicata inter se divisissent, non solum princeps, sed etiam solus initio
bellum iis indixit.
ch. 2
Thr.2.1
Hic enim cum Phylen confugisset, quod est
castellum in Attica munitissimum, non plus habuit
secum triginta de suis. hoc initium fuit salutis Atticorum, hoc robur libertatis clarissimae civitatis.
Thr.2.2
neque vero hic non contemptus est primo a tyrannis
atque eius solitudo. quae quidem res et [illis] contemnentibus perniciei et [huic] despecto saluti fuit:
etenim illos segnes ad persequendum, hos autem tempore ad comparandum dato fecit robustiores.
Thr.2.3
quo magis praeceptum illud omnium in animis esse debet,
nihil in bello oportere contemni, neque sine causa
dicitur matrem timidi flere non solere.
Thr.2.4
neque tamen pro opinione Thrasybuli auctae sunt opes: nam iam
[tum] illis temporibus fortius boni pro libertate loquebantur quam pugnabant.
Thr.2.5
hinc in Piraeum transiit
Munichiamque munivit. hanc bis tyranni oppugnare
sunt adorti, ab eaque turpiter repulsi protinus in
urbem armis impedimentisque amissis refugerunt.
Thr.2.6
usus est Thrasybulus non minus prudentia quam fortitudine.
nam cedentes violari vetuit (cives enim civibus
parcere aequum censebat), neque quisquam est vulneratus nisi qui prior
impugnare voluit. neminem iacentem veste spoliavit, nil attigit nisi arma, quorum indigebat, quaeque ad victum pertinebant.
Thr.2.7
in secundo proelio cecidit Critias, dux tyrannorum, cum quidem
adversus Thrasybulum fortissime pugnaret.
ch. 3
Thr.3.1
Hoc deiecto Pausanias venit Atticis auxilio, rex
Lacedaemoniorum. is inter Thrasybulum et eos, qui
urbem tenebant, fecit pacem his condicionibus: ne
qui praeter triginta tyrannos et decem, qui postea
praetores creati superioris more crudelitatis erant usi,
afficerentur exilio neve bona publicarentur: rei publicae procuratio populo redderetur.
Thr.3.2
praeclarum hoc
quoque Thrasybuli, quod reconciliata pace, cum plurimum in civitate posset, legem tulit, ne quis ante
actarum rerum accusaretur neve multaretur, eamque
illi oblivionis appellarunt.
Thr.3.3
neque vero hanc tantum
ferendam curavit, sed etiam ut valeret effecit. nam
cum quidam ex iis, qui simul cum eo in exilio fuerant, caedem facere eorum vellent, cum quibus in
gratiam reditum erat publice, prohibuit et id quod
pollicitus erat praestitit.
ch. 4
Thr.4.1
Huic pro tantis meritis honoris causa corona a
populo data est, facta duabus virgulis oleagineis. quam
quod amor civium et non vis expresserat, nullam
habuit invidiam magnaque fuit gloria.
Thr.4.2
bene ergo Pittacus ille,
qui in septem sapientum numero est habitus, cum Mytilenaei multa milia iugerum agri ei
muneri darent, 'nolite, oro vos,' inquit 'id mihi dare,
quod multi invideant, plures etiam concupiscant. quare
ex istis nolo amplius quam centum iugera, quae et
meam animi aequitatem et vestram voluntatem indicent.' nam parva munera diutina, locupletia non
propria esse consuerunt.
Thr.4.3
illa igitur corona contentus
Thrasybulus neque amplius requisivit neque quemquam honore se antecessisse existimavit.
Thr.4.4
hic sequenti tempore, cum praetor classem ad Ciliciam appulisset
neque satis diligenter in castris eius agerentur vigiliae, a barbaris ex oppido noctu eruptione facta in
tabernaculo interfectus est.